Sinterklaas Wijn?

Bij allerlei gelegenheden wordt gesproken over wijn. De asperges, kerst, zomer et cetera. Niemand hoor ik over welke wijn je nou moet drinken met Sinterklaas. Wordt er dan geen wijn gedronken? Of drinkt men het zelfde als tijdens de kerstdagen? Sinterklaaswijn of wijn met een baard, Spaanse wijn? Eigenlijk is er van alles te bedenken. Is het niet commercieel genoeg voor de "grote jongens"?
Marketing technisch niet verantwoord?

Voor mij blijft het een raadsel dus ik doe maar even wat suggesties aan de hand.

Voor bij de speculaas een "stevige" rode wijn als een Montefalco Rosso of een l"arringatore  die beide ook prima gaan met een chocoladeletter. Ook kan je gaan voor iets zoets zoals een bubbel uit Italië van Moscato Een witte wijn die het ook prima zou doen is de Grechetto van Chiorri.

Dus mocht u voor het oneindige dilemma staan welke wijn te drinken tijdens de Sinterklaasviering dan verwacht ik hiermee de verlossing te hebben gebracht.

Witte wijn Ferrari

Daar rijden we dan vlak bij de plaats Trequanda in Toscane. Ik had me eigenlijk voorgenomen om nog niet aan dit gebied te beginnen en me dit jaar nog te concentreren op alle prachtige wijn schatten van Umbrië.

Maar het kan toch anders lopen. Voor ons rijdt namelijk Emanuele Bizzi, de directeur van het wijnhuis Pucciarella, inmiddels een vaste leverancier. Hij is recentelijk ook gepromoveerd tot directeur van Azienda Trequanda (met bijbehorende auto) en zodoende ben ik uitgenodigd om een bezoek te brengen aan dit prachtige landgoed met bijbehorende druiven. Eigenlijk kon ik zijn verzoek uit beleefdheid niet afslaan.

Maar dat ik hier geen spijt van zou krijgen bleek tijdens de proeverij die zich zo rond lunchtijd afspeelde. Buiten al het heerlijke vergiste druivensap dat uit deze, recentelijk voor 3 miljoen euro verbouwde, Cantina voort komt, kwamen er ook allerlei lekkernijen van hun lokale runderen op tafel. Het moet gezegd; Echt geen straf!!!

Met name de Baconcoli deed het erg goed bij de dungesneden worsten en de broodjes met olijfolie. Maar ook de Rezzantino met 4% alcohol was een absolute verrassing bij enkele blauwe kazen. Emanuele weet van geen ophouden en werkelijk alles wat eetbaar en drinkbaar is wordt aan mij en mijn Italiaanse wijnscout (lees oom) aangeboden.

Als je op de Italiaanse snelwegen rijdt dan denk je dat werkelijk elke Italiaan haast heeft maar deze bijzondere man in zijn "witte wijn Ferrari" heeft alle tijd en daardoor ook een beetje mijn "wijn" hart gestolen.

Decanteren of karafferen van je wijn?

 

Decanteren en karafferen worden vaak door elkaar gebruikt en behoeft dus enige toelichting.

Decanteren is een handeling die uitgevoerd wordt om de wijn van de droesem te scheiden, niet om de wijn te laten oxideren (met zuurstof in aanraking laten komen)....een echte mooie oude wijn karafferen, maakt de wijn kapot, daar wil je de zuurstof zijn werk juist niet laten doen. Mede omdat door de lange periode op fles de hoeveelheid tannines (die de wijn ‘harder’ maken) al flink zijn gereduceerd of bijna volledig verdwenen. Een oude wijn decanteer je daarom ook in een zo gesloten mogelijke wijnkaraf waar zuurstof moeilijk(er) bij kan.

Grote verschil tussen karafferen en decanteren:

Karafferen: de wijn in een zo open mogelijke karaf schenken om deze te kunnen laten oxideren en daarmee de tannines te verzachten en de wijn te 'openen'.

Decanteren: De wijn scheiden van haar droesem/bezinksel zodat je deze meteen kan drinken na te zijn gescheiden van het residu.

Decanteren in detail:
Wijn wordt uit de fles in een karaf gegoten met als doel om de wijn te scheiden van een (kleine) hoeveelheid vloeistof met het sediment, zodat er een grote hoeveelheid "zuivere" wijn overblijft die vrij is van ‘droesem’. Het sediment blijft gedurende het proces achter in de fles, en de zuivere wijn wordt getransporteerd naar de karaf (decanter).
Decanteren wordt gebruikt voor het serveren van wijnen die zijn beladen met sedimenten/residuen in de oorspronkelijke fles. Deze sedimenten kunnen het resultaat zijn van een zeer oude wijn of een wijn die niet is gefilterd of geklaard gedurende het vinificatieproces. Vaak is het wijnsteenzuur. In de meeste moderne wijnbereiding is de noodzaak om te decanteren voor dit doel aanzienlijk verminderd, omdat veel wijnen niet langer een aanzienlijke hoeveelheid sediment produceren als ze ouder worden.

Wijn beluchting in detail:
Een andere reden om wijn te decanteren (karafferen) is om de wijn te beluchten, of anders gezegd te laten "ademen". Karafferen heeft als doel om de effecten na te bootsen van het ‘walsen’ van de wijn in een glas (ter stimulering van de beweging van de moleculen in de wijn), wat leidt tot de vrijlating van meer aromatische verbindingen. Bovendien wordt verondersteld dat de wijn ervan profiteert doordat enkele van de hardere aspecten van de wijn worden verzacht (zoals tannines of potentiële wijn fouten als mercaptanen). Veel wijn schrijvers bepleiten het decanteren als middel voor de beluchting van wijn, vooral wijnen die rijk zijn aan tannines zoals Barolo, Bordeaux, Cabernet Sauvignon, Rhône wijnen en port. Daarbij wordt wel opgemerkt dat het decanteren schadelijk kan zijn voor meer delicate wijnen zoals Chianti en Pinot Noir. De effectiviteit van decanteren is echter een onderwerp van debat, waarbij sommige wijn deskundigen zoals Oenoloog Émile Peynaud beweren dat de langdurige blootstelling aan zuurstof eigenlijk meer aromatische verbindingen uiteen drijft en laat verdwijnen dan dat het stimuleert. Dit in tegenstelling tot de blootstelling op kleinere schaal door de wijn te walsen in het glas onder onmiddellijke vrijlating van aroma’s. Er wordt ook gezegd dat het proces van een paar uur decanteren niet het verzachten van tannines als effect heeft. Het verzachten van tannines vindt plaats tijdens het vinificatie proces en tijdens het verouderingsproces op eiken, als de tannines door een proces van polymerisatie gaan wat dagen of weken kan duren - decanteren verandert door de oxidatie vooral de waarneming van sulfieten en andere chemische samenstellingen, wat sommige drinkers het gevoel van zachtere tannines in de wijn kan geven.
Sommige wijn deskundigen, zoals schrijfster Jancis Robinson, geloven dat voor alle wijnen, behalve de meest kwetsbare wijnen, geldt dat er niet veel aanzienlijke schade aan de wijn ontstaat door het decanteren.

Halve waarheden of andere trucs! door Pieter Nijdam

AMSTERDAM -  Vroeger had De Nederlandse Wijnbeurs er patent op, maar nu lijkt die rol overgenomen door de wijnwinkel van het erudiete Financieele Dagblad: de dingen mooier voorstellen dan ze in werkelijkheid zijn.

De Wijnbeurs wilde ons ooit laten geloven dat gewone wijntjes die werden gelagerd op nieuwe eikenhouten vaten Médocs en Saint-Émilions van Grand Cru-formaat zouden opleveren. Daarvoor moest dan wel diep in de buidel worden getast. Nog steeds bestaat dit vatencollectief, hoe onwerkelijk ook de voorstelling van zaken is.

Het FD maakt het nog bonter door afgelopen zaterdag paginagroot te adverteren met een chablis van €36 voor de ’weggeefprijs’ van €19,95. Liefst 45% korting staat er met ster vermeld. De chablis is weliswaar een Grand Cru, maar van het huis Pierre Marcelet uit Beaune. In de Franse wijngidsen totaal onbekend en ook Google levert helemaal niets op. Is Marcelet een of ander handelshuis met een fictieve naam?
Nu zullen criticasters wellicht opmerken: die Nijdam heeft mooi praten. Was hij zelf niet een van de eersten met een wijnwebshop bij De Telegraaf? Allemaal kinnesinne dus.Wat mij betreft mogen ze dat denken, maar de informatie destijds bij de Telegraaf-wijnen was in ieder geval duidelijk en objectief. Geen halve waarheden of andere trucs.
Bij het FD is dat dus allesbehalve doorzichtig. Waar komt die chablis van Marcelet werkelijk vandaan? En is hij wel zo goed als de omschrijving belooft? Van toeleverancier wijnvoordeel.nl (de FD Wijnwinkel bestaat in feite net zo min als Marcelet) krijgen we geen helder antwoord. Wel mogen we de wijn proeven. Technisch correct, maar mist fruit, concentratie en lengte. Eerder een Petit Chablis dan een Grand Cru en daar hebben we écht geen twee tientjes voor over.Dan spelen we liever op safe en kopen een chablis met een naam waarop je kunt vertrouwen. En dan hoeft het nog niet eens Grand Cru te zijn. Bijvoorbeeld de Chablis 2009 van Domaine Jean-Paul et Benoît Droin  of die van Bernard Defaix. Maar mijn persoonlijke favoriet van het moment is de Chablis 2009 van Domaine de Pattes Loup. Thomas Pico telt pas 27 lentes en scoort aan de lopende band met zijn loepzuivere chablis. Zelfs wijngoeroe Robert Parker is helemaal om. Steenfruit (reine claude), peer, mineralig, frissappig en zachte zuren. Een fenomenale wijn die menig Grand Cru mijlenver achter zich laat. Zeker die van schimmige afkomst.

 

Foto/tekst: Pieter Nijdam

wijnclub@telegraaf.nl
www.wijnclub.nl

Oververhitte wijn...

Net terug uit Mallorca (privé) realiseer ik me hoe relatief de temperatuur gecontroleerde opslag is. Als je daar een wijn koopt bij een supermarkt hoef je er niet op te rekenen dat deze kouder is dan de omgeving  temperatuur, welke in ons geval circa 37 graden Celsius betrof. Dan is natuurlijk nog de vraag hoe lang die wijn daar al staat. Daar het een supermarkt betreft mag je er van uit gaan dat er een behoorlijke omloopsnelheid is maar er stonden ook flessen van 70-80 euro en ik kan me niet voorstellen dat die erg veel en vlot verkocht worden. Dat moet je toch aan het twijfelen zetten, mocht je zo'n flesje willen aanschaffen. We zijn zo'n 9 avonden in restaurants van verschillend pluimage geweest waarbij het steeds opviel dat de wijnen, de witte en de rode, geserveerd werden op zo'n 6 graden Celsius. Al heb je behoefte aan een koel drankje, deed het toch af aan de al niet zo geweldige (lokale) wijn die je op dit eiland kan drinken. Wat wel weer prettig was dat je in een duur restaurant circa 2-3 keer de prijs van de supermarkt betaald wat zeker een aantal Rioja's behoorlijk acceptabel en toegankelijk maakte.
Helaas moet ik concluderen dat de witte wijnen van Mallorca een zeer matige prijs kwaliteit verhouding hebben, de rode wijnen zonder hout weinig diepgang en die met hout echt ouderwets Spaans gemaakt worden met een totale houtoverheersing.
Ik kan niet zeggen dat ze slecht waren maar voor een gemiddelde prijs (supermarkt) van zo'n 8,00 euro zou ik toch kiezen voor die van het Spaanse "vaste" land.

Alsof een engeltje op je tong piest. (de smaak van Grechetto)

Engeltje?

Het blijft altijd lastig om smaak te verwoorden, daarbij zijn begrippen niet altijd voor iedereen even duidelijk.

De uitspraak "Alsof een engeltje op je tong piest"; betekend dat nou dat het heel erg lekker is, of is pies op je tong smerig, alleen niet van een engeltje?

Op de wijnacademie kregen we les van H. Hamersma een bevlogen man die naar mijn mening aardig tevreden was met zich zelf maar toch ook wat stof tot nadenken gaf en daarmee bereikt heeft dat ik de meeste wijnbeschrijvingen uitermate saai vind. Namelijk een exacte beschrijving van de wijn klopt wel maar spreekt niet tot de verbeelding.

"Een droge witte wijn met in de neus tonen van citrus en grapefruit en een frisse smaak van wit fruit, appel en een middellange afdronk". Het klopt wel maar zo zal je nog 1000 beschrijvingen aantreffen.

Toen ik in zee ging met het wijnbedrijf Chiorri uit Umbrië, nadat ik totaal verliefd was geworden op hun Grechetto, moest ik ook kiezen hoe ik deze ging beschrijven. Ik heb er voor gekozen om de beschrijving van de wijnmaker over te nemen maar hierbij hoe het ook had gekund.

Deze witte wijn met zonnestralen van geel koper, geurend naar fris gewassen haar van een blond supermodel smaakt naar de tango en heeft een lengte waar Dominique Strauss-Kahn jaloers op is.

Of je nu weet hoe die smaakt weet ik niet maar volgens mij is het wel leuker lezen.

Wat voor de één klein is, is voor een ander groot....

 "Nee, deze is zoet" spraken ze vol overtuiging.

Het is mei 2010 en we waren wijnen aan het samenstellen voor een feestje dat zij wilden geven in het najaar.. Ik ben inmiddels bekend met de terminologieën die gelden in de wijnwereld maar was toen totaal niet voorbereid op het feit dat mensen ook een totaal andere smaakervaring hebben en een voor mij "bokkiewokkie" taal kunnen hanteren.
We zaten met een redelijk droge Prosecco en moesten aan de wijnen nog beginnen. Ik zei; deze is toch echt droog..... Laat ik vooral niet schrijven hoe het gesprek zich de volgende 15 minuten ontwikkelde maar wat ik wel kan zeggen dat ik er heeeeel veel van heb geleerd.
Het is maar wat je referentiepunt is en wat je ervaringen zijn. Ik probeerde het nog om te buigen in mijn voordeel door een overvloed aan verschillende wijnen te serveren waarmee ik duidelijk probeerde te maken wat de smaakverschillen waren maar helaas, de Prosecco bleef zoet. Mijn respect aan alle restaurateurs en andere horeca bedrijven die dit allemaal aan hun klanten moeten uitleggen zonder daar echt goed op voorbereid te zijn.
Het is geen dommigheid maar onwetendheid en het vergt behoorlijk wat tijd en begeleiding voordat je zover bent dat je smaak een beetje kan beoordelen en al helemaal kan beschrijven. Ik ben zo ver gegaan dat ik mijn beste Riesling heb laten proeven die ik op dat moment in de koeling had liggen maar ook die kon ze niet bekoren.
Hoe voorkom je dat nou?
Tegenwoordig vraag ik eerst welke wijn ze normaal kopen en waar ze die wijn kopen en als ze dat al weten, probeer ik voorzichtig het land van herkomst en met een beetje geluk de druivensoort. Dan wordt het over het algemeen al heel veel makkelijker om een vergelijkbare wijn aan te bieden. Het blijft natuurlijk altijd leuker om mensen iets voor te zetten wat ze verrast en dat daardoor het blikveld wat grote wordt.
Maar wat voor de één zoet is, is voor de ander zuur. Wat voor de één klein is, is voor een ander groot.
En zo zal het altijd blijven.

Wat is Kurk (TCA) in Wijn ?

Wijn is een levend product en daarmee onderhevig aan problemen en fouten. Het bekendst en beruchtst daarvan is 'kurk'. Kurksmaak kan zowel in een goedkope als in een dure fles voorkomen.

Het verschijnsel kurk maakt een wijn ondrinkbaar, maar het is niet altijd de kurk zelf die daaraan schuldig is, al heeft men dat wel lange tijd gedacht. Ook kan de mate waarin een wijn is aangetast variëren. Echte kurksmaak is echter onmiskenbaar: de wijn ruikt muf en chemisch, naar nat karton, en in de mond geeft hij een onaangenaam bittere nasmaak.

Kurksmaak, in wetenschappelijk jargon trichlooranisol of TCA genoemd, is het gevolg van een chemische verbinding tussen een schimmel die voorkomt in de kurkbast of op de plek waar de wijn wordt gemaakt, en de wijn in de fles. Een wijn kan zodoende al in een vroeg stadium kurk oplopen; met ouderdom heeft het niets te maken. Kurken moeten daarom met uiterste zorg gereinigd worden. Eerst direct na de oogst, dan na de droging en vervolgens nog een keer voor ze op de fles gaan.

Onderzoek heeft uitgewezen dat de kurkschimmel zich ook in allerlei vormen van hout kan ophouden, met name in niet goed schoon gehouden oudere vaten of in geïmpregneerd hout. Zowel bij kurkproducerende bedrijven als wijnbedrijven heeft dit geleid tot een verscherping van de hygiënische eisen. En tot de opkomst van alternatieve afsluitingen als synthetische kurken, schroefdop (Stelvin) en glazen stop (VinoLok).

Doe bij een verdachte wijn de kurk onmiddellijk weer op de fles en ga er mee terug naar de leverancier. Die is meestal wel bereid een nieuwe fles te geven, mits de probleemfles niet al half leeggedronken is. Voor wijn in het restaurant geldt precies hetzelfde. Gebruik een verdachte wijn nooit voor de saus. Ook daarin zal de kurksmaak te proeven zijn!

Enige voorzichtigheid is wel geboden, wanneer er een verdenking van kurk bestaat. Wijnen met veel tannines, met reductie (gebrek aan zuurstof) of met een uitgesproken mineraal karakter kunnen een indruk van kurk geven zonder dat daar werkelijk aanleiding toe is. Goed beluchten, in het glas of in een karaf, zorgt voor meer duidelijkheid. Door het contact met lucht verdwijnen bepaalde storende geurtjes, maar kurk niet. In tegendeel zelfs.

Wijndrinkers zijn soms zelf de veroorzakers van problemen in hun wijn. Wie een aangebroken fles afsluit met de originele kurk en die kurk met de bovenkant naar beneden in de hals stopt, loopt een risico. Op de bovenkant van de kurk zie je immers nogal eens schimmels of andere viezigheid. Vermijd dat die in contact komen met de wijn.

 

Wijn met kurk of wijn met schroefdop?

"Er zit kurk in mijn wijn" zei een klant onlangs gedesillusioneerd toen ik haar ontmoette. Enige zinnen verder bleek dat het niet ging om wijn met een kurk smaak of geur maar dat het een afsluiting betrof. Het wijnjaar was gewisseld van 2009 naar 2010 en 2009 was met een schroefdop uitgevoerd. Het was duidelijk dat ze een kurk geen voordeel vond.

De meeste mensen associëren wijn met een schroefdop nog altijd als goedkope wijn maar inmiddels is dat echt achterhaald. Steeds meer wijnen worden afgesloten met een schroefdop in plaats van een kurk. In de toekomst zullen het alleen nog maar meer gaan worden, van eenvoudig tot exclusief. Hoewel dat gevoelsmatig misschien even wennen is, zijn er tal van rationele overwegingen waarom een schroefdop de voorkeur verdient boven de van oudsher gebruikte kurk.

De belangrijkste reden is dat wijn die met natuurkurk afgesloten wordt, altijd  onderhevig is aan de inwerking van zuurstof (oxidatie) en af en toe kans loopt op bacteriële infecties (kurk). In beide gevallen heeft dat te maken met het gegeven dat kurken uit organisch materiaal bestaan dat na verloop van tijd vergaat. De mate waarin de kurk zuurstof doorlaat, varieert van fles tot fles, waardoor er altijd een mate van onvoorspelbaarheid met betrekking tot de conditie van de wijn bestaat.

Goed om te weten is dat voor de ontwikkeling van de wijn geen zuurstof nodig is. Overigens is een kleine, gecontroleerde hoeveelheid zuurstof bij rode wijn niet schadelijk.

Bij het gebruik van schroefdoppen worden de risico's tot een absoluut minimum gereduceerd. Anders dan kurken garanderen schroefdoppen exact dezelfde conditie voor iedere afzonderlijke fles. Flesvariatie door inwerking van zuurstof is daarmee van de baan. 

Met name witte wijnen, die het van zuiverheid en aromatische finesse moeten hebben, bleken daarom zeer gebaat bij de nieuwe vorm van afsluiting. Ook rode wijnen hebben voordeel bij een schroefdop, omdat deze het risico van kurkinfectie elimineert. De schroefdop heeft behalve de grotere betrouwbaarheid van de wijnkwaliteit ook nog een praktisch voordeel. Openen en sluiten van flessen gebeurt nu letterlijk in een handomdraai, zonder dat er nog accessoires bij nodig zijn.

Om nog even een fabeltje uit de weg te ruimen, het is niet uitgesloten dat een wijn ondanks een schroefdop toch kurk (TCA) (kurk smaak/geur) heeft. Krijgen zal hij het niet maar als er kurk in de wijn zit op het moment van bottelen, voorkomt een schroefdop dat niet. 

Is wijn LEKKER?

Wat een heerlijk wijntje, lekker wijntje, smakelijke wijn hoor, dat waren de geluiden op de eerste lesdag van de Wijnacademie, in de volksmond ook wel "vinologenopleiding" genoemd (of wijncursus zoals mijn moeder zegt).
Nou.. dat werd er tot onze grote verbazing snel uitgeslagen. Niks lekkere wijn, lekkere wijn bestaat niet op de opleiding. Grote verwarring alom, daar dat nu net de reden was waarom we daar zaten, we vinden wijn LEKKER.

Maar het werd al snel duidelijk waarom dit zo belangrijk is om los te laten. Om wijn te kunnen beoordelen dien je dit zo objectief mogelijk te doen. Een wijn fileren zoals ze dat noemen. Hoe is hij opgebouwd, zuiver of niet zuiver, hoge of lage zuren, weinig of veel tannine et cetera, et cetera. Het is een hele ervaring om mee te maken en ik kan dan ook iedereen aanraden om een dergelijke opleiding te gaan volgen.

Een nadeel kleeft aan dit traject en onze docent vertelde het ook aan het eind van de laatste les van de opleiding. "Je zal nooit meer normaal met mensen over wijn kunnen praten". Wat had hij gelijk en wat moet je een moeite doen om dat er weer uit te krijgen. Voor je leven beschadigd? Of is wijn nog steeds "lekker"? Het antwoord luidt; Wijn is nog steeds lekker maar de lat ligt wat hoger en het wordt een soort missie om het wijnvirus over te brengen op de wijndrinker.

Prijs je Wijn

Afgelopen week weer het zoveelste verhaal over most en water en een aantal andere variaties waarmee de grootgrutters hun klanten van "wijn" voorzien. Al jaren worden er discussies gevoerd over wat nou wijn is en welke prijs hoort bij kwaliteit. Voorop zou smaak moeten staan, vind je het lekker of niet. Het blijkt echter dat bijzonder weinig mensen in staat zijn om dit op een objectieve manier te beoordelen. Er is een smaak referentie en die is weliswaar voor iedereen verschillend maar smaak is objectief te beoordelen volgens vele kenners. Waarom wordt ik dan zo moe van die gesprekken met ondernemers en mensen die smaak alleen op prijs beoordelen. Ligt dat aan mij of doet het gewoon pijn om wijnen te drinken die zwaar onder de maat zijn of is het de wetenschap dat die wijnen voor 1,60 euro worden ingekocht en voor 20,00 euro op de kaart staan? Aangelengde most wil eigenlijk niemand drinken maar als je het niet weet, niet proeft en het is ook nog eens heel goedkoop wat is dan het probleem.

Gek van asperge wijn

Wat word ik toch gek van dat geleuter over asperges en de bijbehorende wijn. Door marketing acties in het verleden denkt men alleen nog Pinot Blanc uit de Elzas te kunnen consumeren bij dit gerecht. Alsof dat alles zaligmakend is! Men wordt bestookt met "aanbiedingen" in de aspergetijd en weinigen zijn origineel. Wat is er mis met de ontdekkingstocht op smaak gebied. Er is toch ook niet 1 fiets het beste om door het bos te rijden of 1 auto om mee op vakantie te gaan? Ontdek je eigen combinaties die het best passen bij wat jij lekker vindt en ga vooral genieten in plaats van de geplaveide wegen te volgen.

Overigens kan ik het natuurlijk niet laten om een paar suggesties te doen bij asperges in een botersaus. Wijn, hahaha... Maar ook deze wijn en deze wijn zonder botersaus.

Ontdekkingen in Umbrie

Met Monica van Chiorri

Tijdens mijn laatste reis naar Umbrië begon ik te twijfelen aan wat het gemeenschapsgeld had opgeleverd toen ik Cantina Bettona bezocht. Men heeft geïnvesteerd in kwaliteit in deze mooie Italiaanse streek om de concurrentie met Toscane aan te kunnen gaan. Dit bedrijf produceert nog steeds de zelfde (slechte) kwaliteit wijn als 10 jaar geleden. Wat mij wel op viel was dat het bedrijf in omvang wel 10x groter was geworden. Dat wijt ik dan maar aan de prijzen die ze vragen voor hun wijn.
Gelukkig kwam ik toch al snel een aantal bedrijven tegen die wel laten zien dat wijn maken een heus vak is. Wijn behoort naar mijn mening/smaak karakter te hebben en weer te geven wat de omgeving (terroir) en wijnmaker bied. Helaas is het niet mogelijk om al mijn ontdekkingen mee te nemen en te laten proeven aan mijn klanten dus moest er een keuze worden gemaakt. Dit bleek niet al te moeilijk, de grote verrassing was Chiorri een klein wijnbedrijf in st Enea onder de rook van Perugia. Wat een zaligheid om deze wijn, van de Grechettodruif te mogen "scouten". Dit is nou een wijn die de warmte weergeeft van de wijnmaker en de omgeving waar de druiven groeien. Ook een aantal andere wijnen van dit bedrijf zoals de Saliato en de Garbino zijn een uitstekende vertegenwoordiging uit deze adembenemende streek. Om nog maar te zwijgen over de eigenaren, Monica is zeer enthousiast en zelfs haar vader en moeder (die de etiketten ontwerpt) werken nog veel mee in het bedrijf.
Een contrast qua bedrijfsvoering is Pucciarella waar ik 10 jaar geleden ook al kwam echter de wijnen zijn zeer verrassend. Het meest onder de indruk was ik van de Agnolo een witte wijn met een mix van druivensoorten o.a Chardonnay en Grechetto en de mousserende wijnen. Mijn bescheiden mening is dat we hier in de komende jaren nog veel van gaan horen. Ze kunnen het aan om grotere hoeveelheden te produceren en hebben een gigantische gezonde financiële achtergrond waarmee ze kunnen expanderen.
Dit jaar gaan we weer op ontdekkingstocht en ik ben er van overtuigd dat er weer verrassingen tussen zullen zitten.